Kiedyś w ogóle nie zwracałam uwagi na to, ile wydaję na jedzenie. Wiedziałam, że dużo, ale nie spodziewałam się, że aż tyle! W końcu zacisnęłam zęby i zbierałam paragony przez cały miesiąc, bo miałam wrażenie, że ciągle nie starcza mi do ostatniego. Jak się okazało, na jedną osobę, czyli na mnie samą, potrafiłam przeznaczyć… 1000 pln w ciągu zaledwie 30 dni. Jak to możliwe? I co zrobić, aby ograniczyć budżet i trzymać go później w ryzach?

Rozpoznawanie smaków. Pierwszy kontakt z żywnością, a potem wielka przygoda, która trwa całe życie. Tak, jedzenie to ekscytacja, bezustanna zabawa, a równocześnie obszar, który lekceważymy. Skąd się bierze taka postawa? Każdy posiłek jest potęgą, która może dać nam lepsze życie, ale brak kontroli nad jedzeniem – prowadzi do uciążliwych konsekwencji. Otyłość, cukrzyca, choroby przewlekłe – wszyscy znamy zagrożenia. Czy zdajemy sobie wobec tego sprawę, jak ważna jest rola dorosłych w kształtowaniu świadomości dzieci odnośnie jedzenia?

Czy wszystkie nastolatki się buntują? Tak i nie. Wszystko zależy od środowiska, w jakim kształtuje się ich osobowość. Kto miał okazję doświadczyć nastoletniego buntu z punktu widzenia rodzica lub opiekuna, zapewne wie, jak wielka i ciężka to przeprawa, nawet w kwestii odżywiania. Czy jedzenie może stać się jakąś formą dialogu? I jak przekonać nastolatka, który kocha chipsy i pizzę do zdrowego jedzenia? Nie zmuszaj, współpracuj z nastolatkiem! Okres nastoletniego buntu, który może przypadać pomiędzy 11 a 19 rokiem życia, specjaliści tłumaczą na wiele sposobów.

Czasochłonne potrawy, czyli te, których przygotowanie zajmuje godzinę, dwie, a może trzy? Owszem, istnieją. Pierogi, krokiety, mięsa nadziewane farszem – to tylko przykłady. Znamy je i lubimy, ale wiemy też, że w swojej tradycyjnej odsłonie należą do ciężkostrawnych i wysokokalorycznych. Co ciekawe, to właśnie zdrowej kuchni próbuje się przypisać łatkę skomplikowanej i czasochłonnej. Skąd ten mit? I czy rzeczywiście codzienne gotowanie oznacza długie godziny spędzone „przy garach”? Fakt: jadłospis od dietetyka bywa czasochłonny Łatwo to wyjaśnić.

Osoby starsze często zmagają się z brakiem apetytu. Zmniejsza się wydajność narządów, komórki nie odbudowują się jak wcześniej, a układ nerwowy nie jest już tak aktywny, jak przed laty. Po 65. roku życia może zaniknąć poczucie smaku, a organizm nie wykorzystuje w pełni wartości odżywczych, płynących z pożywienia. Co wobec tego pozostaje? Jeszcze większe zwracanie uwagę na to, co ląduje na talerzu osoby starszej. A co w sytuacji, gdy ulubionym daniem pozostaje schabowy, kiełbasa i chleb z masłem, a warzywa i produkty roślinne są traktowane, jak wrogowie?